Eenzaam is hij, maar niet alleen. Om het geld hoeft Hans van der Togt het niet te doen en de honden (en de drank) zijn goed voor afleiding (en vergetelheid).
Een groepje vrouwen stopt en begint door het raam van het café te wijzen en te zwaaien. 'Ja, ik word nog steeds herkend. Vooral door provincialen. Als ze maar niet binnenkomen... Nee, gelukkig. Mag ik nog een colaatje van je Stien? Wil jij nog wat? En een wijntje.' Barvrouw Stien zet de cola en wijn bij haar stamgast op tafel. '...Nu jij wijn drinkt mag je het eigenlijk ook wel weten. Ik had Stien eerder deze week gezegd: ik kom donderdag voor een interview bij je zitten. Dan bestel ik een colaatje. Doe jij er dan stiekem een puntje rum in?'Binnenkort ben je na lange tijd weer op de buis. En wel met een rolletje in de film 'Mama is boos'. Ga je kijken? Nou, misschien wel. Ik heb hem pas één keer gezien, op de première. Hij is inmiddels toch al een keer of tien herhaald, maar ik ben heel slecht in het terugkijken naar dingen waar ik in zit. Waarom? Ik vind mezelf vaak een beetje... belachelijk. Een beetje idioot, aanstellerig. Niet echt mezelf, en dat irriteert me dan. Toch wil je graag terug op de buis.Nee hoor. Ik heb alleen een pilot gemaakt voor een soort realitysoap waarbij de insteek is dat ik met Rad van fortuin terug wil komen op televisie. We kunnen namelijk niet puur mij alleen volgen. Dat is heel saai. Dan zie je mij alleen maar een borreltje drinken en met de hondjes lopen. Want zo ziet je dag eruit?Ja. Ik heb natuurlijk heel veel tijd. Ik sta iedere dag om 6 uur op en 's avonds om een uur of elf lig ik er, doodmoe, weer in. Ik ga iedere dag met mijn honden naar het strand. En ik lees heel veel. Verder hou ik gewoon erg van een glaasje drinken. Lekker in het café of gewoon thuis. In je eentje? Ja hoor. Meestal trek ik om een uur of 1 's middags een flesje wijn open. In de loop van de middag is die dan wel op. Dan stop ik en ga ik eten. Daar vind ik trouwens geen fuck aan, eten. Voor jezelf koken en dan vijf minuten met je bordje voor je neus zitten zonder dat er een partner aan de overkant zit. En dan 's avonds gaat de televisie aan.Heb je nog toekomstdromen? Nee, eigenlijk niet. Ik heb geen passie meer in mijn leven. Ik zou het alleen wel heel erg leuk vinden als die reality-show door zou gaan. Talpa heeft inmiddels gezegd het niet te willen. Dus we gaan verder de boer op. Voor de rest zeg ik bijna op alles 'nee'. Binnenkort zendt omroep Max 'TV Comeback' uit met oude sterren als Fred Oster en Ted de Braak. Zou je dat graag willen doen? Daar ben ik voor gevraagd, maar ik heb geen zin om één keer drie kwartier te vullen met: weet u, ik besta ook nog en ik kan het ook nog steeds hoor. Dat zie ik niet zitten. Ik heb me sowieso de afgelopen zes jaar heel rustig en stilgehouden, terwijl ik best voor veel dingen werd gevraagd. Ik heb er alleen de paar dingen uitgepikt die ik zelf erg leuk vond om te doen. Zoals? Zoals een gastrol in de televisieserie TV 7 en bij De Vliegende Panters. En ik heb twee keer Sterrenslag gedaan. Maar ik heb geen zin om de Heintje Davids van Sterrenslag te worden. Ze hadden me namelijk ook nog gevraagd voor Sterrenslag in Turkije. Dat zouden 12 dagen zijn. Maar oeh! 12 dagen met bekende Nederlanders in Turkije, ik moet er niet aan denken! Met zo'n Viola Holt, die alleen maar zeer dominant aanwezig is. Die probeert van ieder programma de grote Viola Show te maken. Dat heeft ze met Hotel Big Brother ook geprobeerd. Vréselijk. Ben je daar ook voor gevraagd? Natuurlijk. Maar ja, als je een beetje nadenkt, dan doe je dat natuurlijk niet. Je gaat toch niet acht weken met een stelletje bekende Nederlanders in zo'n huis zitten? Daar moet je toch niet aan denken?! En dan zeggen ze: Dries Roelvink heeft al 'ja' gezegd! Ik zei, aardige man verder hoor, laat hem z'n liedjes vals zingen: ik wil nog geen vijf minuten met Dries Roelvink in een huis zitten! Forget it! Je hebt het niet zo op bekende Nederlanders? Nee. Ik heb aan mijn televisiecarrière ook geen vriendschappen overgehouden. Je ziet in de bladen wel eens van die mensen als Caroline Tensen, die alleen maar vrienden uit die wereld heeft. Gerard Joling, Natascha Froger. Ik heb daar nooit wat mee gehad. Het gaat toch altijd over hetzelfde. Daarom vond ik al die premjères van Joop van den Ende waar ik in de tijd van het Rad altijd heen moest ook zo vreselijk. Dan zat je daar met tout bekend Nederland aan tafel. Al die types die allemaal denken dat ze gewéldig zijn omdat ze in een soap mee mogen spelen. Er gebeurt zoveel in de wereld wat heel wat belangrijker en interessanter is. De spotlights mis je niet? Nee, helemaal niet. Er zijn een aantal mensen die het wel héél moeilijk vinden dat ze dat moeten missen. Ik ben natuurlijk niet de enige die in die tijd moest stoppen. Henny Huisman is zo'n typisch voorbeeld. Die heeft het er zelfs voor over om bij een EO te gaan werken. Zolang-ie in godsnaam maar op dat scherm is. Mij kan het gestolen worden. Komt dat ook omdat je het voor het geld niet meer hoeft te doen?Ik zit wel in de luxueuze omstandigheid dat ik makkelijk nee kan zeggen. Toen Endemol naar de beurs ging mochten wij voorintekenen. Ik heb er al mijn spaarcenten in gestopt. Dat was drie ton. Twee jaar later, met Telefonica, ging het acht keer over de kop en had ik 2,6 miljoen op de bank. Ik ben nu binnen. Niet dat ik iedere maand een nieuwe Hummer kan kopen, maar ik kan er leuk van leven. Ik kan er drie keer per jaar van op vakantie. En dat kan ik heel lang volhouden. Hoe fljn is het eigenlijk dat je die klapper hebt gemaakt? Het ontneemt wel een beetje de drijfveer om in actie te komen. Ik kan ook niet zo veel. Ik heb drie jaar mulo. Ik ben de man van de gezellige babbelebabbelebab. En ik kan moeilijk achter de kassa van de Albert Heijn gaan zitten. Dan worden de rijen heel lang. Dus wat moet je nog? Het heeft zo'n enorme impact gehad dat ik negen jaar lang dagelijks op tv ben geweest met een programma waar elke dag ruim een miljoen mensen naar zaten te kijken. Ik ben Mr. Rad van Fortuin. Dat zal mijn leven lang aan me blijven kleven. Dus het feit dat je binnen bent, heeft niets met je gebrek aan werklust te maken? Ik heb daarna niet meer echt de ambide gehad om terug op dat scherm te komen. Ik ben behoorlijk in een zwart gat gevallen hoor. Ook vanwege het verdriet en de rancune over de manier waarop ze me aan de kant hebben gezet. Want je hebt toch godverdomme bijna 10 jaar met succes aan zo'n zender als RTL gewerkt. En dan wordt gewoon gezegd: we vinden je te oud. We hebben niks meer voor je. Du moment dat ik klaar was bij televisie, is er totaal geen interesse meer voor mij geweest. Dat hakt er echt in. Ik ben negen jaar keurig naar al Joops premières geweest. Maar toen ik het Rad niet meer deed, werd ik nergens meer voor uitgenodigd. Dan zieje de harde kant van de tv-wereld. De slangenkuil waar je in zit. Zodra het ook maar ietsje minder gaat, is het meteen over. Mijn vriend waarmee ik al 23 jaar samen was overleed aan aids. Daar zit je dan met je twee hondjes op een woonboot in Amsterdam. Ik las ergens dat jij en je partner gescheiden waren...Een jaar voor de dood van Chris zijn we uit elkaar gegaan. Dat moet ik er wel bij vertellen, ja. De laatste jaren was er ook geen seksueel contact meer. Dat is mijn redding geweest. Want hij had het niet van mij. Ik ben wel 'ns vreemd gegaan, maar dat is echt op één hand te tellen. Sinds zijn dood zes jaar geleden heb ik ook geen partner meer gehad. Gordon is alleen, Cerard Joling is alleen, jij ook. Is roem fataal voor het liefdesleven van een homo? Ontmoet maar eens iemand die jou echt leuk vindt vanwege de persoon die jij bent en niet omdat je Hans van der Togt, Gerard Joling of Gordon bent. De meesten vinden het toch vooral geil om bij zo'n bekende Nederlander te horen. Veel mensen dromen ervan om beroemd te zijn, want dan houdt iedereen van ze. Maar als je beroemd bent, valt er geen liefde meer te vinden? Daar zit een grote kern van waarheid in,ja. Maar ik kan gelukkig alleen leven. Ik heb een paar goede vrienden en mijn honden. Ik ben wel eenzaam, maar niet alleen, zeg ik altijd. Als ik thuiskom van iets leuks, is er nooit iemand waarmee ik dat kan delen. Ik ging drie keer per week naar mijn moeder toen zij dementerend in het verpleegtehuis zat. Dan nam ik haar mee in de auto en ging ik pannenkoeken met haar eten. Dat vond ze het mooiste. Als ze maar met mij in die auto kon zitten. Maar ik heb niemand. Ik heb geen ouders, geen partner, geen kinderen. Ik heb alleen twee hondjes. Daarom heb ik ook een euthanasieverklaring. Er is straks toch niemand die bij mij langs komt. Ik ben moederziel alleen.