Zoek!

'Opbeurende' kritieken

"Nathalie Huigsloot kan beter haar geld op haar rug verdienen!"








30 Jul '05 - 1016 W, 2 I - + 41 - 21 interview Victor Reinier voor Blvd.

'De opnameleider vroeg: Kan jij misschien paardrijden? 'Ja', zei ik, 'ik ben min of meer op het paard geboren'. Ik had nog nooit van mijn leven op een paard gezeten.'

Als ik de verhalen mag geloven sta jij kennelijk altijd in de flirtmodus. Wat vind je leuk aan vrouwen?
Alles. Ik vind de vormen mooi, het gezicht, en het totáál onbegrijpelijke vind ik leuk. Want ik begrijp er geen reet van.
Vind je het geen zeikerds?
Ja. Vrouwen zijn huichelachtig. Vrouwen zijn heksen. Vrouwen kunnen buitengewoon gemeen zijn tegen elkaar. Als een club vriendinnen bij elkaar zit, en één gaat weg... Nou, echt de deur is nog niet dicht of er klinkt: wat zij aanhad, dat kan écht niet! Fascinerend.
Wat is daar in hemelsnaam leuk aan?
Blijkbaar val ik als een blok voor vrouwen. Ook al zijn mannen mijn beste vrienden. Ik vertrouw mijn beste vriend, maar mijn beste vriendin niet. Ik merk dat al bij mijn eigen vrouw. Je vertelt een geheim en twee dagen later krijg je het terug via een vriendin. Als je iets vertelt aan een vrouw, ben je het kwijt.
Geloof je in de ene Ware?

De Ware? Nee. Liefde is gewoon een combinatie van vriendschap en seks.
Door Baantjer ben je enorm beroemd geworden. Heb je daar veel last van?
Ik vind het wel heel jammer dat ik moeilijk met mijn kindertjes naar het zwembad kan. En naar een pretpark. Maar daar word je zelf een attractie. Mensen gaan aan je lopen sleuren en trekken, en vinden het weergaloos spannend om met je op een foto te staan. Aan de andere kant is het ergens ook wel egostrelend. Je krijgt complimenten. En als je in een vliegtuig zit, vraagt de stewardess: wil je voorin zitten? Nou, dan ben ik natuurlijk de gelukkigste man ter wereld, ga ik mijn vrienden bellen: Oh, ik mocht voorin zitten. Het schijnt ook heel leuk te zijn om op straat twee meter achter mij te lopen. Dat is de hobby van mijn gezin. Want die horen dan de reacties van de mensen die mij passeren. En die variëren van 'He, dat is die leuke jongen van Baantjer'  tot  'Dat is die zeikerd van die quiz'.
Wat is nou het leukste wat je tot nu toe hebt gedaan qua werk?
Scenario's schrijven voor Baantjer. Dat vind ik echt een uitvinding. Als schrijver ben je echt creatief, en als je acteur ben je re-creatief.
Je bent toch enorm dyslectisch?
Dat heeft meer met lezen te maken. En het voordeel van dyslect is, voor scenarioschrijven dan, dat ik ben gewend om te luisteren en te praten. Dus ik weet hoe iedereen praat. En ik kan beeldend denken omdat ik altijd alleen maar kijk, en weinig lees. Ik kan er 110 mee worden, Maar ja. Het blijft kut.
Lees je de krant?
Ik lees nooit de hele krant, dat lukt me gewoon niet. Wat me opvalt is dat ik het eind van het stuk niet haal. Dan denk ik: Ja, nu gaat die journalist omdat ie het stukje vol moet schrijven, zichzelf herhalen. Als ik dat ga lezen, dan kan ik het volgende artikeltje niet meer aan.
Hoe verliep je auditie voor de toneelschool. Moest je nat deurmatje spelen enzo?
Nee, gebakken eieren en pakken melk, dat soort dingen heb ik gelukkig nooit hoeven doen. Ik zou dan ook echt mijn jas pakken om weg te gaan en nooit meer terugkomen. Wat een totale idioten. Bij mij was het trouwens een hakken-over-de-sloot verhaal. Een aantal leraren zei meteen: absoluut niet. Rotzooi, die gozer. Andere zeiden: nee houden. Groot talent.
Ben je onzeker over bepaalde dingen?
Het is een beetje doorgeslagen de andere kant op want vroeger kon ik echt dood gaan van de zenuwen. Ik hou er nu heel erg van om te verzinnen dat ik het kan. Ik was op een set, en de opnameleider vroeg: Kan jij misschien paardrijden? 'Ja', zei ik, 'ik ben min of meer op het paard geboren'. Ik had nog nooit van mijn leven op een paard gezeten. Dat vind ik zo leuk! Je kan er natuurlijk enorm mee op je bek gaan, maar bluffen is het leukste wat ik ooit in mijn leven gedaan heb. Dat geeft zo'n kick. Zo van: fuck them all.
Kan jij goed genieten van het nu? Of word je ook veel lastig gevallen door morgen?
Ik kan heel erg genieten van het nu. Maar globaal gezien telt de dag van morgen wel heel zwaar. Het rare is: een carrière opbouwen is minder moeilijk dan een carrière houden. Dat is zo'n lulcliche, zo'n tegeltje, maar het is irritant waar. Ik heb altijd een angstvisioen. Zo van: het houdt morgen op. Morgen wil niemand me meer. Ik ben in de stad daarom ook een vervent hondenhater. En als mensen zeggen: 'ik laat mijn hond altijd in de goot schijten', dan denk ik: Ja, maar dat is nou precies de plek waar ik ga belanden. Dus hou die goot nou maar schoon.
Maar fantaseer je ook over mooie dingen voor morgen?
Ik fantaseer eigenlijk de hele dag door. Variërend van de winnende goal in de Europacup tot de acceptatiespeech voor de Oscar. Dat je precies weet wie je moet bedanken en welke grap je maakt.
Wat weet jij wat ik niet weet omdat ik geen kinderen heb?
Jij weet niet wat liefde is. Echte onvoorwaardelijke, niets ontzeggende liefde. Dat kan je alleen maar voor je kinderen voelen. Dat is weergaloos. De zwangerschap vond ik een ramp. Dan groeit er iets in een buik, en die buik is afzichtelijk groot. En af en toe beweegt er wat in. Maar elke keer als ik mijn hand erop leg beweegt er niks. En vrouwen worden dan ook niet leuker ofzo. Kunnen ze niks aan doen, maar het is gewoon niet echt heel erg leuk. Maar toen het kind eenmaal geboren was, Jezus Christus, letterlijk onbeschrijfelijk.
Dus je zou het mij wel aanraden?
Nou dat ligt eraan waar je naar op zoek bent.
Het grote geluk.
Het grote geluk? Ja, dat zit echt in je buik. Ik zou het zelfs aanraden als je niet eens een man hebt. Dan ga ik je bevruchten.