Zoek!

'Opbeurende' kritieken

"Nathalie Huigsloot kan beter haar geld op haar rug verdienen!"








15 Jul '05 - 396 W, 1 I - + 30 - 22

AMISH IN THE CITY

De wereld is weer een nieuwe Big Brother variant rijker. Deze keer worden elf Amerikaanse jongeren samengebracht in een luxe appartement in de heuvels van het bruisende Hollywood. Zes van hen zijn echte stedelingen, de andere vijf zijn Amish. Oftewel, wereldvreemde reli's die ouderwetse kleren dragen en geen enkel modern comfort kennen.
Nietsvermoedend komen de stadslieden als eerste aan in het appartement. Ze zijn helemaal in hun nopjes. Het huis is geweldig, er is een zwembad ("O-My-God!"), de mensen zijn leuk, het is "echt kicken."
Maar... tadatadaa! Daar komen the Amish People...

De meisjes in jurk met wit bidkapje en de jongens met bretels worden niet al te hartelijk begroet. "Mijn God. Doe maar niet open", "Mijn hemel! Ze zijn Amish", gillen de stedelingen door elkaar heen. The Amish zijn zich bewust van de lompe reacties, maar blijven rustig.
"Lopen jullie echt zo rond of is dit een grap?", start vervolgens één van de stedelingen een weinig vrijblijvende conversatie. Waarna de homo van het gezelschap stelt: "Als ze met mij uit willen, moeten ze zich omkleden", en een serveerstertje uit L.A. verklaart: "Ik wil dat ze hun kapjes afzetten. De hele outfit van hen shockeert ons, omdat we dat niet dagelijks zien." En dús moeten de Amish zich omkleden.
De Amish genieten juist van al het nieuws. Nooit eerder zijn ze naar de grote stad geweest ("ik ken het alleen van foto's, we hadden geen elektriciteit en geen tv."). Met een glimlach van oor tot oor zitten ze in het vliegtuig ("834 kilometer per uur. Gekkenwerk!"). Zelfs de roltrap is een hele belevenis ("ik sta voor de eerste keer op een roltrap. Flippen, man!")
De stadslieden vinden de Amish maar vreemd en raar. De Amish kijken zo niet. "Laat ons onszelf zijn en als echte vrienden uit elkaar gaan", bidden ze voor het diner.
Het contrast tussen beide groepen werkt eigenlijk als een spiegel voor onze eigen cultuur. Zo merkt één van de stadsmeisjes, als ze gezamenlijk op het dak met een gigantisch uitzicht op L.A, staan, op: "Ik zou triest worden als ik groene weiden en koeien gewend was en dan dit zou zien. Waarom hebben we zoveel betonnen troep neergezet?"
En dat is wat je je gedurende de show steeds meer afvraagt: Wat heeft de vooruitgang, naast advocado's, openhaarden met afstandbediening en overbevolkte steden, ons nu wezenlijk gebracht?